Dag Eén: van Deale tot Solomons

zondag 1 november 2009

De kop is eraf. Met gietende regen zijn we vertrokken uit onze vaste stek, Shipwright Harbor Marina in Deale, Maryland. De voorbereidingen leken eindeloos, net als de boodschappenlijst die 5  overvolle winkelwagentjes opleverde of zeg maar wagens want zoals alles hier zijn ook die enkele maten groter dan bij ons. Het kasticket van Giant was precies een meter lang en dat van de Walmart een halve meter.

In de Safeway moesten we op de parking  ook nog langs  affiches: Get your flu shot today at Safeway for a sniffle free season. Onvoorstelbaar: je griepspuit laten zetten in een warenhuis. Ik informeerde naar de prijs. De dame antwoordde:  Voor mij is het gratis want ik heb medicare, anders zou het 30 dollar kosten. Een arts komt er ook niet aan te pas want spuitjes geven moeten verpleegkundigen hier doen.

Vanochtend dan de sleutels van de auto aan de nieuwe eigenaar overhandigd en wegwezen. De boot, onze Island Packet 42 Eventually, is er klaar voor: een laagje vernis (van het tweede is het niet meer gekomen), nieuwe radar en kaartplotter, wind-en zonne-energie.




De lucht zag letterlijk zwart van de zwermen trekvogels die verzamelen voor de wintertrek. Tijd voor ons ook om de tocht naar het Zuiden aan te vatten en te overwinteren in Florida en de Bahamas. Het plan is de Intracoastal Waterway te volgen, zo een 1200 mijl binnenwateren, rivieren, kanalen en baaien, van de Chesapeake Bay tot Florida. Of wellicht vanuit Beaufort, South Carolina, de oceaan insteken en koers zetten naarde Bahamas.

Tijd dus om afscheid te nemen: van de marina die bijna vier jaar lang onze vertrouwde thuishaven was en de laatste maanden zo goed als onze vaste verblijfplaats

Shipwright Harbor is naar Amerikaanse begrippen een bescheiden marina met een familiaal sfeertje, niet bepaald de jachtclub van de blauwe blazers. Afscheid nemen ook van de buren.Van Larry die met hond en kat op de Confidence woont, een oude schuit die hij met de moed der wanhoop probeert op te kalefateren - een meerjarenplan zoals hij zelf zegt. Van overbuurman John, die meer dan een jaar elke dag aan zijn bootje heeft gewerkt. Hij zou ook naar het Zuiden vertrekken, misschien, of misschien volgend jaar, of na de winter. Eeuwige twijfelaar die John, maar dan was hij ineens weg, het zeegat uit. Als het een beetje meevalt komen we hem onderweg misschien tegen. Wie weet ook Peter, veramerikaniseerde Brit en voormalig kapitein op de koopvaardij die een paar boten verder woont en aan chronisch geldgebrek lijdt. Nu heeft hij een betalend bemanningslid gevonden en dus gaat het binnenkort ook zuidwaarts.

s/v Confidence met daarnaast onze lege ligplaat

De eerste etape van onze tocht, een bescheiden 43 mijl van Deale tot Solomons, ging - ondanks de regen - verbazend vlot. Met een stevige noorderwind en uitgeboomde genoa haalden we makkelijk 7 knopen (zeemijl per uur) en we kwamen twee uur vroeger dan gepland in Solomons aan. De weg was bekend want in Solomons zijn we een paar keer geweest: één keer per auto en één keer met onze vorige boot, Bay Lady. Solomons was ooit een bloeiend centrum van watermen - de oester- en krabbenvissers van de baai. Nu is het zoals veel van die kustplaatsjes aan de Chesapeake Bay een toeristische trekpleister en een populaire bootbestemming.

Morgen gaan we verder zuidwaarts - tot aan de Great Wicomico River, een stuk van de Chesapeake Bay waar we nooit eerder waren. De voorbije vier jaar hebben we vooral het midden en het Noordelijke deel van de baai verkend, dit wordt dus totaal nieuw. De weersvoorspelling ziet er vrij goed uit: zon - maar minder wind dan vandaag, temperatuur rond vijftien graden. Florida is het nog niet, maar elke dag een stukje zuidelijker en - laten we hopen - elke dag een stukje warmer.